Leven in Leiden...

...lijkt me wel charmant! Na de examens moet een mens ontspannen, liefst in leuk gezelschap. En dus werd er een weekendje weg geboekt, meerbepaald naar Leiden. Bij onze Hollandse buren dus. Het vertrek was niet hiccup-vrij (denk: nog een onverwachte stop bij de Delhaize en een aangekondigde stop bij het tankstation) maar dan zijn we toch goed vertrokken om in één ruk naar Leiden door te rijden. De kamer was al vrij en na een verkwikkende lunch (zelf gesmeerd) en een passage bij het Visitors Centre de stad ingetrokken.

Leiden heeft een rijke geschiedenis; het is een stad die al sinds eind de 12de eeuw bestaat, een hele groei heeft gekend maar ook serieuze periodes van verval. De sporen van zowel de goede als de mindere tijden zijn nog duidelijk zichtbaar in de stad. Leiden is als ons Vlaams Leuven: een studentenstad. In het weekend dus rustig... heel rustig... bij momenten een beetje té rustig; maar dan duik je een cafeetje binnen waar het klein grut je voor de voeten loopt en je waardeert de stilte weer des te meer. Leiden sloot dit weekend ook zijn Jazzweek af en daarom zijn we 's avonds even terug de stad ingetrokken; een slaapmuts en een onrustige vrijdagnacht zorgden ervoor dat ik meteen als een blok in slaap viel (vraag maar aan het Lief, dat zijn andere plannen gedwarsboomd zag door mijn vroegtijdig onderuit gaan). Zondag uitgebreid ontbeten (zó uitgebreid dat alles wat eten betreft overgeslagen werd tot 19u). Nog even geprofiteerd van de koopzondag (lees: het Lief heeft een paar schoenen scheefgeslagen, ik heb me gedragen) en dan richting Naturalis, het derde grootste Natuurhistorisch museum ter wereld (!). Opnieuw een hele lading klein grut aanwezig, maar wij stonden even amazed als zij bij het zien van al de beestjes-op-sterk-water, grote opgezette exemplaren, skeletten, doe-dingen, rocks en - oja - stier Herman. Een mens is nooit te oud om bij te leren. Samengevat: Leiden was wennen maar wel charmant.