Leven is lijden...

...helaas met lange ij. Het weekend naar die Hollandse stad met korte ei lijkt alweer te stammen uit lang vervlogen tijden. De lesvrije week kon je dan ook beter beschrijven als een taakvolle 5-daagse. Maandag thuisgewerkt (danku, staking-bij-de-NMBS), dinsdag mezelf getrakteerd op een Fotoshoot in de Flair en erna op interview (die meneer moet nogal wat gedacht hebben: met make-up en haar nog in originele staat gerusht naar het bedrijf om daar in alle sereniteit een interview af te nemen. Het helpt ook niet echt als uw partner in crime het volledige uur daarvoor herhaalt hoe 'roze' ik er wel niet uitzie. Nou, ik moest er niet op kijken, maar solliciteren in dat bedrijf moet ik nu toch niet meer overwegen.

Over en weer naar huis op dinsdagavond, woensdagmiddag al terug de trein op richting Leuven. Broerlief had nog een kerstkadootje tegoed. Kado werd redelijk snel gevonden (dat heb je met jongens) en om de kou te vermijden dan maar een caféetje ingeduikeld. 's Avonds eten en drinken met vriendinnen (waarvan eentje uit lang vervlogen Antwerp-tijden) en erna pak en zak bij het Lief gedropt. Donderdag en vrijdag naar Brussel gespoord voor het samensteken van de koppen. Al bij al goed gewerkt voor de verschillende projecten. De eerste deadlines beginnen te naderen (eind februari) en dat voel je wel in de groepjes. Nu komt het er op aan om goed samen te werken en in momenten van stress het hoofd koel (en liefst ook boven water) te houden.

Die week (op een dood moment op de trein) ook mijn persoonlijke droomjob gevonden. Ik heb gesolliciteerd: fingers crossed, haal uw konijnenpoten en hoefijzers maar boven, sla 37 kruisjes of bid 19 OnzeVadersen brand vooral veel kaarsen (maar geen van Heilige Rita).

Het weekend was rustig. Zaterdag op de tram Antwerpen verkend (in opdracht van het Liefje) en 's avonds hadden we een spelletjesavond bij vrienden. Zondag grasse matinée gehouden en de vlucht naar Amerika (!) geboekt (officieel pas maandag maar zo heb ik ook mee helpen beslissen). East coast, here we come (in mei)!

Zondag binnengesprongen in Waregem voor good old stoofvlees met frietjes van la mamma. Thuiskomen kan toch deugd doen. 

En nu terug volle bak sjette geven in Brussel. Het zal de komende weken vooral meer van dit zijn: groepswerken en crisissen bezweren (en als het weer zo koel blijft doen, krijgt die ook een apart hoofdstukje).

Toedels!