Leven in Leiden...

...lijkt me wel charmant! Na de examens moet een mens ontspannen, liefst in leuk gezelschap. En dus werd er een weekendje weg geboekt, meerbepaald naar Leiden. Bij onze Hollandse buren dus. Het vertrek was niet hiccup-vrij (denk: nog een onverwachte stop bij de Delhaize en een aangekondigde stop bij het tankstation) maar dan zijn we toch goed vertrokken om in één ruk naar Leiden door te rijden. De kamer was al vrij en na een verkwikkende lunch (zelf gesmeerd) en een passage bij het Visitors Centre de stad ingetrokken.

Leiden heeft een rijke geschiedenis; het is een stad die al sinds eind de 12de eeuw bestaat, een hele groei heeft gekend maar ook serieuze periodes van verval. De sporen van zowel de goede als de mindere tijden zijn nog duidelijk zichtbaar in de stad. Leiden is als ons Vlaams Leuven: een studentenstad. In het weekend dus rustig... heel rustig... bij momenten een beetje té rustig; maar dan duik je een cafeetje binnen waar het klein grut je voor de voeten loopt en je waardeert de stilte weer des te meer. Leiden sloot dit weekend ook zijn Jazzweek af en daarom zijn we 's avonds even terug de stad ingetrokken; een slaapmuts en een onrustige vrijdagnacht zorgden ervoor dat ik meteen als een blok in slaap viel (vraag maar aan het Lief, dat zijn andere plannen gedwarsboomd zag door mijn vroegtijdig onderuit gaan). Zondag uitgebreid ontbeten (zó uitgebreid dat alles wat eten betreft overgeslagen werd tot 19u). Nog even geprofiteerd van de koopzondag (lees: het Lief heeft een paar schoenen scheefgeslagen, ik heb me gedragen) en dan richting Naturalis, het derde grootste Natuurhistorisch museum ter wereld (!). Opnieuw een hele lading klein grut aanwezig, maar wij stonden even amazed als zij bij het zien van al de beestjes-op-sterk-water, grote opgezette exemplaren, skeletten, doe-dingen, rocks en - oja - stier Herman. Een mens is nooit te oud om bij te leren. Samengevat: Leiden was wennen maar wel charmant.

In the meantime...

... zijn we naar de dokter geweest, heb ik examens afgelegd en een reis geboekt (min of meer). 

First things first: de kaakchirurg heeft niet moeten snijden, goddank. De nacht ervoor is het abces op mijn wang min of meer 'geklakt' waardoor a) ik een giga-hoeveelheid pus heb moeten slikken (verschietachtig als je in je bed ligt) en b) de kaakchirurg wat heeft zitten 'koteren' in het gemaakte gaatje en de overtollige viezigheid eruit heeft gehaald. Pijnlijk maar het is nu proper. Nog een antibioticakuur uitnemen en dat zou het moeten zijn, dan. Woensdag was toch wel een hoogtepunt, met een wang ter grootte/dikte van een tennisbal. Vies, vies, viieeees!

Examens kabbelen ondertussen gezellig voort. Nog twee, en die zijn er echt wel teveel aan. Maar na regen komt zonneschijn en dus bijten we door. Op het programma: volgend weekend een ontspannende tweedaagse in Leiden met het Lief, om er daarna weer volle bak in te vliegen. Lesvrije week, zeg je? Think again. Groepswerken beginnen te naderen (allezja, de deadlines dan) en we mogen beginnen de handen uit de mouwen te steken...

En dan het reisje (citytrippen bij de noorderburen valt niet onder de noemer Reizen met een grote R): oostkust van Amerika, hier komen we! De reisroute en het aantal dagen liggen zo goed als vast, nu nog de vliegreis, een auto en een bed om in te slapen (als het even kan)... Mei zag er nog nooit zo ver uit. 

First things first, however. School afwerken, een job scoren en een dak boven mijn (ons) hoofd vinden. 

Tik tak, tik tak...

I nead another head

I do! In 2012 (en bij elk nieuw jaar, as a matter of fact) wensen de mensen elkaar voorspoed en een goede gezondheid. Dat laatste is me in 2011 iets te vaak onthouden. Geen griepjes of verkoudheden, (I wish) maar wel van-mijn-sus-draaisessies (2; eentje in een tweesterrenrestaurant en eentje op een persvoorstelling - als we iets doen, doen we het meteen goed, wat zeg ik, geweldig!), darminfecties (zonder enige twijfel de mottigste week uit mijn hele leven - the best way to lose those extra pounds, dat wel) en dan top of the bill: wijsheidstanden laten trekken. No biggie, naar 't schijnt. Ja, wel, ik zal u 't volgende zeggen: schijn bedriegt. In twee beurten van mijn drie kanjers verlost (eentje op mijn verjaardag, God nog aan toe). Opgelost in a jiffy, die eerste. Maar die tweede beurt... Na vijf (!) injecties in mijn wang, verhemelte en tandvlees geramd te hebben, begint Doctor Almighty met het boren en brokken maken. Met de botte bijl erdoor, I'll tell ya. Resultaat: afzien tot Kerst (als ik meegeef dat de tweede tandentrekkenbeurt ergens eind november plaatsvond, dan zegt dat genoeg denk ik) en nu donderdag zitten we terug bij Doctor Ammehoela. Eten is sinds een week uitermate pijnlijk geworden, er zit vanalles verkeerd in mijn mond (aan de binnen-binnenkant, dus IN mijn wang/kaak/bot) en geeuwen is een hel omdat mijn mond weigert open te gaan.

Timing? Perfect, midden in de examens. Verwachting: dat hij het boeltje weer mag opengooien. Beetje drama mag altijd, no problem, maar niet als daar weer weken soepjes/yoghurtjes slurpen bijhoort. 

Spannend!

Tien minuten op de fiets...

...en een mens ziet dingen waar hij toch moet om lachen, of verbaasd over is. Eerste wapenfeit: bij een zebrapad laat ik een kerel over (denk: ik ben nog heel ver van het zebrapad verwijderd en hij steekt al over dus technically doe ik niets speciaals - hij ook niet, trouwens); niets bijzonders, zou je denken, ware het niet dat meneer van kop tot teen in het zwart gehuld is, met daaronder knalroze sportschoenen (maar dan van het type dat je moet hebben om trendy te zijn - wat je trendy noemt) en om het af te ronden: een wittekop. Duidelijk van het potje want meneer zelf is een koffie-met-melktype. Meer koffie dan melk, als ik goed gezien heb. Tenzij je de crèmekleur in zijn haar meerekent, dan is het misschien toch eerder een koffieverkeerd. 

Tweede wapenfeit: bij een zebrapad (niet hetzelfde) steekt een meneer over, duidelijk van het zwartekoffietype. Dreadlocks, een jas die openhangt en waarmee je er uitziet als het Michelinmannetje (met van die banden over je hele bovenlijf), baggy jeans en een paar cognackleurige Timberlands. Niets speciaals, voldoet zelfs volledig aan het plaatje van het standaard zwartekoffietype. Tot hij zich omdraait en ik een kleine zie bungelen ter hoogte van zijn borst. In een draagzak, waar je je kind evengoed achterstevoren kan inzetten. Wat zwartekoffiemeneer ook gedaan heeft, want de kleine staart me aan. Ik staar terug. En dan glijdt mijn blik naar de (what I assume would be) de vader. Hij vangt mijn blik en lacht zijn tanden bloot. Wapenfeit drie: een reeks gouden (!) tanden blikkeren in het ochtendlicht. Nou moe.

Music and more

Nee, hiermee verwijs ik niet naar een of andere regionale muziekzender maar naar de verdere ontwikkeling van mijn muzikale identiteit. Het eerste concertje in de AB is al een feit. Ben Howard, here I come! Tik de naam in op YouTube en laat je meeslepen door zijn lichtjes nasale stem en warrige looks. Ook heb ik precies een voorliefde voor instrumentele sessies, als het even kan van een jazzkwartet. Helaas, de examens naderen met rasse schreden dus de muzikale zoektocht wordt even op een laag pitje gezet. Net als alle andere activiteiten trouwens. De laatste examens van mijn leven (hoop ik), de laatste keer alles geven!
Het voorbije weekend heb ik me ook even op de Meir gewaagd maar na een overdosis Hollands en Russisch (da!), heb ik me binnen opgehouden met het Lief. Kan ook gezellig zijn. En warm worden. Koopjes zullen voor een andere keer zijn...  Na de examens ofzo... Als er dan nog iets overschiet... Ojee...

Merry goes around: warme welkom

Een nieuw jaar, een nieuwe start. Elke keer weer worden er lijstjes met goede voornemens gemaakt. En elk jaar weer worden ze feilloos verticaal geklasseerd. Niet zo bij mij. Het helpt natuurlijk al als je lijstje zich beperkt tot twee to-do-and-hang-on-to items, zeker als er net eentje werd verwezenlijkt: mijn nieuwe blog. Tadaaa: Merry Moods & More is een feit. Het symbool: de merry-go-around, aka de carrousel die we allemaal kennen uit onze kinderjaren (voor meer leuke mobiles van dergelijke makelij, kan je hier klikken). De inhoud: een goednieuwsshow (hopelijk), met een wekelijkse post over de do's and don't van mezelf en anderen. 2012 belooft immers een speciaal jaar te worden. Niet alleen werk ik mijn allerlaatste studies af en zet ik mijn eerste stappen op de arbeidsmarkt,  het is dit jaar ook het Jaar van de Draak. In China welteverstaan. De Draak staat er symbool voor macht en good luck. En laat ik nu net een Draak zijn...
Beter kan toch niet?
Met veel verwachting kijk ik uit naar het nieuwe jaar. Al was het maar om mijn tweede to-do-and-hang-to item te realiseren: ik wil meer concerten doen. Maar om dat te kunnen, moet ik natuurlijk eerst mijn muzikale identiteit vinden... Werk aan de winkel dus. En dat in combinatie met examens, groepswerken, thuis, vrienden en het Lief.
2012, ik kom eraan! In een merry mood waar hopelijk more inzit.
Gegroet, x.