De mist knabbelt aan de wolkenkrabbers die aan de overkant van de brug staan. Vanuit mijn hotelkamer zie ik plezierboten voorbij glijden, hier en daar een eenzame fietser. Het is rustig. Alleen de sluis maakt lawaai, telkens er een auto overheen rijdt. Een kletterende kadans.
Het weekend zit erop. Bijna 48u gevuld met de stad te (her)ontdekken, opsnuiven, proeven en beleven en dat onder het alziend oog van de pater familias. Met een onstuitbare drang naar zorg let hij op elk detail en gaat hij bij het minste onrecht in de tegenaanval. Beschermer, gids, aanvoerder.
Rotterdam heeft veel te bieden, een complete look and feel die je dan ook tot in het diepste moet verkennen. Opslorpen. Opnemen, als in registreren: met lichaam en geest maar ook met wat hulp van de technologie, in de vorm van een fotocamera. En toch, wat je ziet is niet altijd wat er weergegeven wordt.
Rotterdam, stad aan het water. Met veel ruimte voor architectuur, ruimte voor kunst, ruimte voor cultuur, ruimte voor groen en ruimte voor ons. Rotterdam is ruimte.
De vlaggenparade aan de oever van het water waait de dag uit, waait mij uit. Een nieuwe boot meert alweer aan. Zijn blauwe buik op het grijze water.
Dag Rotterdam, tot gauw nog eens. Het was een waar genoegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten