Iemand vertelde me ooit dat de grootste verkeersdrukte niet op maandagochtend is, maar op dinsdag- en donderdagochtend. Maandag zijn de meeste onder ons nog in weekendmodus en dan wordt het vertrek naar het werk gemakkelijk met een paar minuten uitgesteld, en vrijdag kijken we al zo hard uit naar het weekend dat we vaak niet meer aan werken toe komen (of we herstellen nog van een vorig avondje doorzakken, omdat donderdag het nieuwe vrijdag is - of omdat we nog met een half been in het studentenritme staan. Resultaat is wel hetzelfde. Soit).
Toen was ik ook nog geen onderdeel van de horde werkende commuters die dagelijks van A naar B moet, of het nu gehaaste automobilisten, onoplettende voetgangers of roekeloze fietsers zijn. Om van het openbaar vervoer nog maar te zwijgen.
Dinsdagmorgen werd ik dan ook figuurlijk en net niet letterlijk van mijn sokken geblazen. Kleine kanttekening: dinsdagmorgen wordt het huisvuil opgehaald in mijn straat en dan ligt het stressniveau van de automobilisten al een pak hoger dan een andere gemiddelde weekdag. Ikzelf besloot die dag met de fiets te gaan (anders was het met de benenwagen) en dat was niet zonder beproeving. Op de stoep onderweg naar het fietsstationnetje werd ik bijna omver gekegeld door de jeugd die naar de school wat verderop in de straat fietste (fietsen op het voetpad, in mijn tijd mocht dat niet). Eenmaal op mijn eigen fiets, moest ik een baan oversteken waar verkeer van links en rechts komt met in het midden een tramspoor en waarbij de voorrangregels per straat ook nog eens anders zijn (haaientanden, weet je wel). Ik keek dus goed uit mijn doppen (altijd zo geleerd) en hoopte dat de rest dat ook zou doen. Ijdele hoop. Schoolgaande jeugd die aan een rotvaart tussen bumperklevende auto's sjeest, moeders met de kroost op het achterzitje die in het midden van de baan beslissen om te zien waar zoonlief op zijn minifiets met maxihelm gebleven is. Dochter in het zitje zwaait dan maar naar de chauffeurs die haar op een haar na passeren. Trams die luid jengelend voorbijglijden en helemaal vooraan de vuilkar, die zich als een logge reus helemaal niets aantrekt van de chaos die zich achter hem voltrekt.
Ik heb mijn les geleerd: op dinsdag vertrek ik alvorens de vuilkar mijn straat inslaat. Bespaart me wat levensjaren.
Verkeersregels... eenmaal mensen met een auto of ander vervoersmiddel mogen en/of kunnen rijden , zijn ze die essentiële basis precies terug vergeten. Daarom even opfrissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten