Echt wel, nu! Komende vrijdag om halftwee is het gedaan, maar eigenlijk mag ik morgen al met de vlag zwaaien: om elf uur heb ik de eindmeet bereikt. Morgen hebben we een laatste presentatie, donderdag en vrijdag zijn pro forma dagen (verplicht, dat wel, maar toch). En dan wat? Het zwarte gat? Hopelijk niet. Waarschijnlijk niet. Teveel dingen die er te doen staan: deze woensdag en volgende maandag appartementen spotten (en met spotten bedoel ik bezoeken), diezelfde maandag een verkennend gesprek houden voor een job in het Antwerpse. Voorlopig ben ik ook door de eerste ronde van de job met het hoge-droom-gehalte. Straks heb ik nog last van luxeproblemen.
Wat niet wegneemt dat er naast die beslommeringen ook nog tijd is voor ontspanning. Nou ja, ontspanning: zondag deed ik mee aan de Ladies Run van de Ten Miles. Vijf kilometer vreten in regen, wind en hagel, het is eens iets anders, maar peanuts vergeleken met de grote mannen tijdens de Ten Miles zelf (om over de marathon nog maar te zwijgen!). Met een vriendin over de finish gelopen en achteraf toch wel dik content dat ik heb meegedaan. Het zag er eerst anders uit. Wegens een gigantisch drukke week en weekend, was ik niet meer mijn vrolijke zelf (eerder de slappe versie) en vreesde ik voor mijn deelname. Maandag een concert in de AB (Ben Howard, we love you!), woensdagavond gaan eten, overdag pendelen naar Brussel om het laatste project recht te krijgen, vrijdag een instuif, zaterdag Bobbejaanland onveilig maken, 's avonds reünie van het middelbaar in Waregem, zondag terugsporen om mee te lopen... Rustig is anders, maar alles is goed verlopen, mede dankzij de onwrikbare steun van het Liefje.
Een verloop van de dagen in niet de beste volgorde maar zo is iedereen ook weer mee. Het volgend bericht is er van iemand die nooit (NOOIT) meer zal moeten studeren....Yihaaa!
Sssspannend!
BeantwoordenVerwijderen