Finish is in zicht

Echt wel, nu! Komende vrijdag om halftwee is het gedaan, maar eigenlijk mag ik morgen al met de vlag zwaaien: om elf uur heb ik de eindmeet bereikt. Morgen hebben we een laatste presentatie, donderdag en vrijdag zijn pro forma dagen (verplicht, dat wel, maar toch). En dan wat? Het zwarte gat? Hopelijk niet. Waarschijnlijk niet. Teveel dingen die er te doen staan: deze woensdag en volgende maandag appartementen spotten (en met spotten bedoel ik bezoeken), diezelfde maandag een verkennend gesprek houden voor een job in het Antwerpse. Voorlopig ben ik ook door de eerste ronde van de job met het hoge-droom-gehalte. Straks heb ik nog last van luxeproblemen. 

Wat niet wegneemt dat er naast die beslommeringen ook nog tijd is voor ontspanning. Nou ja, ontspanning: zondag deed ik mee aan de Ladies Run van de Ten Miles. Vijf kilometer vreten in regen, wind en hagel, het is eens iets anders, maar peanuts vergeleken met de grote mannen tijdens de Ten Miles zelf (om over de marathon nog maar te zwijgen!). Met een vriendin over de finish gelopen en achteraf toch wel dik content dat ik heb meegedaan. Het zag er eerst anders uit. Wegens een gigantisch drukke week en weekend, was ik niet meer mijn vrolijke zelf (eerder de slappe versie) en vreesde ik voor mijn deelname. Maandag een concert in de AB (Ben Howard, we love you!), woensdagavond gaan eten, overdag pendelen naar Brussel om het laatste project recht te krijgen, vrijdag een instuif, zaterdag Bobbejaanland onveilig maken, 's avonds reünie van het middelbaar in Waregem, zondag terugsporen om mee te lopen... Rustig is anders, maar alles is goed verlopen, mede dankzij de onwrikbare steun van het Liefje.

Een verloop van de dagen in niet de beste volgorde maar zo is iedereen ook weer mee. Het volgend bericht is er van iemand die nooit (NOOIT) meer zal moeten studeren....Yihaaa!

The real deal

Oja, the game is on! Mijn eerste officieel sollicitatiegesprek is a wrap. Nu al zeker dat het een njet wordt (en ondertussen al is), maar het was toch een verrijkende ervaring. De zenuwen stonden niet hoog gespannen (de vacature had geen hoog droomjob-gehalte) maar toen ik eerst ondervraagd werd (wat is dit hier, een politie-onderzoek?) door een man in driedelig kostuum (en niet de vrouwelijke HR verantwoordelijke die mij beloofd werd en ik dus bijgevolg verwachtte), brak het spreekwoordelijke zweet me toch letterlijk uit. Niet dat ik aan mijn proefstuk toe was qua stressy situations: het gesprek had plaats op de Louizalaan (oela-la-la) om 14u in de namiddag, ik schrijf vorige week donderdag. Clevere peeps (actuele intellectuelen!) weten nu al waar dit naar toe gaat: ik geef u MIVB en begrafenis. Ja, toch wel! Dankzij mijn geniale planning was ik er (geniaal veel te) vroeg op voorhand maar de Louizalaan is geen boulevard om je te vervelen. Some windowshopping in mijn tailleur en hupla, zenuwen onder controle. Back to the shizzle: na de meneer-in-pak was het toch de beurt aan de HR-dame. Zij ging heel licht over mijn talenkennis (als in: geen test) en ook over mijn loon was ze niet veel zegs ("rond de ...." - boven of onder vind ik wel belangrijk om te weten). Tot slot heb ik ook nog even met een eventuele toekomstige collega gepraat. De leerrijkste babbel van de drie maar dan in omgekeerde zin: het overtuigde me nog meer dat ik daar niet op mijn plaats zou zitten. De functie en het bedrijf laat ik in het midden, het belangrijkste is dat we allebei beseften dat we niet op dezelfde pagina zaten. 

Op naar het volgende! Woensdag heb ik een screen test bij een rekruteringsbureau, vrijdag weet ik of ik de eerste selectieronde van een vacature-met-een-hoog-droomjob-gehalte behaald heb. Spannende tijden, dat wel :-) 

This is not the end

Mijn laatste post dateert van een kleine maand geleden, waarvoor mijn excuses. Het is hectisch geweest, met de presentaties en artikels en het pendelen en en en. Tussendoor ook wel tijd gehad om te ontspannen, onder andere een weekendje Parijs (!) voor een huwelijksfeest (!!). Het weer deed ook zijn duit in het zakje, maar laat het vandaag (in de vakantie notabene) een beetje zwaar afweten. Ik zit op het appartement van het Liefje, met de laptop aan en een tas thee in de buurt. Straks wat opruimen, lopen (die tijd voor de Ladies Run van de Ten Miles moet naar beneden!) en in de namiddag naar Brussel sporen (meer specifiek: Vorst) voor mijn eerste sollicitatiegesprek bij een recruitmentbureau. De jobfunctie laat ik nog even in het midden, ik ben zelf nog niet zeker of ik het wel bij het rechte eind heb. Ik hoor ook net op de radio dat het spoorverkeer zwaar verstoord is door een ongeval, stressniveau schiet meteen de lucht in. Morgen ga ik mijn eerste appartement bekijken, want ook daar zit er verandering aan te komen: tegen de zomer zouden we in ons eigen stekje trekken. Keuze binnen ons budget is er zeker, maar de zoektocht is nog niet volop van start gegaan. Verder is de reis naar Amerika praktisch volledig geboekt dus dat is ook alweer iets om naar uit te kijken. Mooie tijden in het verschiet. Daarna begint het echte leven...