Speekmedaille

voor mezelf! Sinds gisteren zijn de punten van de examens in januari bekend, en hoera hoera hoera, ik ben er voor alles door. Zelfs de gevreesde Marketing! (het beest krijgt een hoofdletter want ik had er menige avonden schrik voor). Nu kan ik met een gerust hart verder doen met de groepswerken. De eerste indien-deadline is voorbij, de eerste presentatie-deadline komt snel dichterbij. Elke vrije (halve) dag wordt besteed aan het samenwerken, afwerken en net niet op de heupen werken van de opdrachten. Met nog maar zes weken les te gaan, komt het einde schrikwekkend snel dichterbij. Maar tergelijkertijd kijken we er allemaal reikhalzend naar uit. Als de punten en de jury nu nog meevallen, is het helemaal mooi.

Verder zitten de party-hardy weekends er bijna op; na een resem verjaardagsfeestjes, zijn er nog twee bals in aantocht en daarna wat welverdiende vakantie (en meteen ook paaseieren rapen), vóór de big bang van marktonderzoek. 

Ook het avontuurtje met de Flair is uitgekomen. De foto's zijn zeker groot genoeg, de reacties des te leuker. 

Things are looking good!

Rat race

Geen vieze beesten, wel veel gespurt van hier naar daar. Pendelaar zijn is iets waar je mee moet omkunnen gaan als tijd een issue wordt. Nu zit ik al zoals de echte yuppies des morgens op mijn pc te rammen (of te tokkelen: des morgens wordt er liefst niet al te veel lawaai geproduceerd in de toestellen van de NMBS; en de hele echte snoezen tot ze aan hun halte zijn - hoe ze dat doen, God mag het - mij laten - weten). Dan houden we (met lichtelijke zin voor overdrijving) een marathonsessie waarin de gemoederen verhit raken en weer gesust worden met appelcake of vastenavondvlaaikes. De eerste deadline komt griezelig dichtbij (ik kan maandag al bijna voelen) en de stress speelt ons parten. Agenda's kleven aans onze handen en er worden af en toe gilletjes geslaakt bij het zien van de naderende presentatiemomenten (nvdr: de gilletjes zijn vooral afkomstig van het vrouwelijk deel van het gezelschap - maar wat niet is, kan nog komen). 

Ondertussen maak ik het mezelf ook niet makkelijk door alles ineen te willen: én werken voor school, én rustig blijven slapen bij het Lief. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel dezelfde kms afgelegd met dezelfde attributen. Leven in een déjà-vu heet dat dan (of zo heet ik het toch). 

Krokusvakantie, 't is eraan te zien op de Meir en in de rest van het land (voor zij die even steigeren omdat ze menen hier een voorbeeld van 'Antwerpen is Stad en al de rest is parking' te zien; geen nood, daarop ga je me NOOIT of te NIMMER betrappen) maar voor mij/EMS mensen is het even doorbijten. In een briochekramiekske met chocolade van bakker Paul. Oh oui!

Rollercoaster

Daar zit ik momenteel op. Met massa's ups en downs - gelukkig meer ups dan downs. We zijn alweer een lesvrije en een lesweek verdere en ik weet bij God niet meer waar mijn hoofd staat. Dat ik niet alleen ben is gebleken uit een voorval vandaag: groepswerk gehad en geen enkel lid wist nog wat er twee weken geleden afgesproken werd. Zelfs geen virtueel bewijs te bespeuren, terwijl er toch altijd 50% van de bezetting een mini-laptop bij heeft. Verder ben ik ook 75 euro lichter (danku, De Lijn) wegens een groot misverstand (want dat is het altijd. En die mannen "doen ook maar hun job"). De keerzijde van de medaille (of eerder: de voorkant) is wel dat ik nu een pizzeria in Gent rijker ben in mijn kopje, dat dat kopje een tint of tien blonder is geworden en een meter of zeven korter. Frisjes aan de oren en ik moet nog wennen aan geen haar achter mijn oren, maar het gaat me wel af. 

Werken is leuk als je weet dat er ontspannende vooruitzichten gepland staan, juist? Maar een mens moet niet gaan overdrijven. Zo heb ik een weekend in deze maand waar zowel vrijdag als zaterdag àls zondag een b-daybash gepland staan. Zo wordt ontspanning een beetje (bol)werken. Of toch bijna, want drinken en dansen zie ik mij op de echte werkvloer nog niet doen. Speaking of which, de recruiters blijven me heerlijk opbeurende mails sturen hoe leuk ze het wel vinden dat ik geïnteresseerd ben. Maar dat dit (en mijn profiel) niet voldoende is (zijn). En ik word heel veel (maar echt heel veel) succes gewenst. 

Back to the Birth days en andere: verjaardagen en dergelijke ontspanning meer zijn ook een ware aanslag op mijn centjes (lees: sponsoring van mijn creators) en met de verre reizen en andere onvoorziene uitgaven (nogmaals: danku, De Lijn) op stapel, moet ik mijn reserve een beetje aanvullen, vrees ik. Waar ligt dat serveersteruniform? 

Leven is lijden...

...helaas met lange ij. Het weekend naar die Hollandse stad met korte ei lijkt alweer te stammen uit lang vervlogen tijden. De lesvrije week kon je dan ook beter beschrijven als een taakvolle 5-daagse. Maandag thuisgewerkt (danku, staking-bij-de-NMBS), dinsdag mezelf getrakteerd op een Fotoshoot in de Flair en erna op interview (die meneer moet nogal wat gedacht hebben: met make-up en haar nog in originele staat gerusht naar het bedrijf om daar in alle sereniteit een interview af te nemen. Het helpt ook niet echt als uw partner in crime het volledige uur daarvoor herhaalt hoe 'roze' ik er wel niet uitzie. Nou, ik moest er niet op kijken, maar solliciteren in dat bedrijf moet ik nu toch niet meer overwegen.

Over en weer naar huis op dinsdagavond, woensdagmiddag al terug de trein op richting Leuven. Broerlief had nog een kerstkadootje tegoed. Kado werd redelijk snel gevonden (dat heb je met jongens) en om de kou te vermijden dan maar een caféetje ingeduikeld. 's Avonds eten en drinken met vriendinnen (waarvan eentje uit lang vervlogen Antwerp-tijden) en erna pak en zak bij het Lief gedropt. Donderdag en vrijdag naar Brussel gespoord voor het samensteken van de koppen. Al bij al goed gewerkt voor de verschillende projecten. De eerste deadlines beginnen te naderen (eind februari) en dat voel je wel in de groepjes. Nu komt het er op aan om goed samen te werken en in momenten van stress het hoofd koel (en liefst ook boven water) te houden.

Die week (op een dood moment op de trein) ook mijn persoonlijke droomjob gevonden. Ik heb gesolliciteerd: fingers crossed, haal uw konijnenpoten en hoefijzers maar boven, sla 37 kruisjes of bid 19 OnzeVadersen brand vooral veel kaarsen (maar geen van Heilige Rita).

Het weekend was rustig. Zaterdag op de tram Antwerpen verkend (in opdracht van het Liefje) en 's avonds hadden we een spelletjesavond bij vrienden. Zondag grasse matinée gehouden en de vlucht naar Amerika (!) geboekt (officieel pas maandag maar zo heb ik ook mee helpen beslissen). East coast, here we come (in mei)!

Zondag binnengesprongen in Waregem voor good old stoofvlees met frietjes van la mamma. Thuiskomen kan toch deugd doen. 

En nu terug volle bak sjette geven in Brussel. Het zal de komende weken vooral meer van dit zijn: groepswerken en crisissen bezweren (en als het weer zo koel blijft doen, krijgt die ook een apart hoofdstukje).

Toedels!