Tiany Time!

Maandagavond, kwart voor negen PM en mijn telefoon gaat over. Ik sta midden in een omkleedsessie (van home wear naar sport gear, believe it or not - waarbij ik trouwens net mijn armen - tegelijkertijd - in twee mouwen van een t-shirt steek. Geen zicht) en bij het deuntje denk ik gelijk aan mijn werk. Het gebeurt heel zelden dat ik na de werkuren nog opgebeld wordt, maar het is geen uitzondering. Ik kijk eens vlug naar mijn scherm en zie tot mijn verbazing een onbekend nummer staan. Ik neem snel op, een beetje gespannen ook. Een vrouwenstem vraagt om mijn naam te bevestigen en begint haar uitleg. Of ik woensdagavond nog vrij ben voor een shop happening? Mijn frank valt. Ik had meegedaan aan een wedstrijd op Belmodo TV, de blog-goes-website-goes-styling-tv-goes-modemekka van al even fashionable modegoeroe Tiany Kiriloff. En óf ik vrij was! 

Woensdag, kwart na zeven PM, op de Meir. Mijn date voor die avond is een vriendin die ik een fashionista gunst wil terugdoen en samen stappen we de JBC binnen. Alice Temperley, een Britse ontwerpster geliefd bij de Beckhams en Middeltons van deze wereld, heeft een tweede collectie met JBC op poten gezet. We krijgen wat tekst en uitleg bij het verloop van de avond en meteen daarna een echte cava coupe in ons handen geduwd. Roze cava dan nog. Helemaal in de stijl van de collectie. De ontwerpster heeft zich op de jaren '50 gebaseerd en dat komt terug in de pastelkleuren die de collectie typeren. Ook veel zwart en wit. Na een sessie in de make up stoel, ben ik klaar voor wat kleren-gepas. Er is een wedstrijd aan de avond gebonden, waarbij je de collectie zo goed mogelijk in één outfit moet samenvatten. De winnares krijgt de hele collectie mee naar huis.

Gewonnen hebben we niet, maar plezier hadden we wel. Er waren finger sandwiches en allerlei zoetigheden, alles liefelijk gepresenteerd. Ook het uitvinden van een 'spontane' houding bij het poseren voor de foto vergde wat denkwerk (de inspiratie bleef wat uit. Selfies zijn duidelijk niet aan mij besteed). Bij de concurrentie kon het twee kanten op: ofwel wekte het bewondering op, ofwel werkte het op de lachspieren.

En zo kwamen we toch niet van een kale reis thuis. Naast de ervaring en indrukken, hebben we ook wat 'tastbaarder' bewijs mee naar huis: foto's van achter de schermen, een goodie bag (wordt altijd geapprecieerd) en, last but not least, een note-to-myself in mijn Tiany Kirlove boek dat ik vorig jaar cadeau heb gekregen en dat in mijn handtas zat. 

Toevallig. (kuch)