Het geheugen is een vreemd wezen. Herinneringen zijn zo vanzelfsprekend maar kunnen je ook bedriegen. Dingen die je als kind ziet, zijn anders dan wanneer je groot wordt. Een mengeling van verdriet en vreugde die zich van je meester maakt wanneer je haar nu ziet. Ze heeft je verzorgd, ze heeft je getroost, ze heeft je liefgehad. En dan werden de rollen omgekeerd.
Vreemd. Bevreemdend. Wreed. Jij was kind, zij wordt kind.
En nu is ze verdwenen. Eerst in haar eigen gedachten, daarna uit het leven. Dag bomma. Dag meter. Bedankt voor alles.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten